Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla;
Seni seviyorum.
Düşümde bir sokak gördüm, taş duvarları çiçekler ile çevrili bahçeleri gülümseyen evleri olan. Evlerinin çardakları asmadan ampullerle süslenmiş, ışıkları çipil çipil yanan. Her ramazanda bol sohbetli bereketli upuzun iftar sofraları kurulan. Konu komşu eş dost Mevla’nın muhabbetiyle aynı göğün altında rızıklanan…Çocuk neşesiyle şen kahkahalar atan bir sokak…
…..Sonra parmak uçlarım taş duvarlarına değiyor evlerinin hatıraları canlanıyor birden sokağın, ince ince bir yağmur yağıyor toprak kokusu yayılıyor etrafa sen geçiyorsun elinde kitapların gülümseyerek.
Ah göğsümde çırpınan kuş sesleri…
Hayallerinle sen geçiyorken o sokaktan, evlerinin pencerelerinde laf atan begonvillerin bakışlarına aldırmadan.
Bir kadın öylesine uzaktan, bir hayale davet ediyor seni,
Bir çocuk gülümsüyor Ömer adında minicik elleriyle ona ilk aldığın kitabı sunuyor sana, sense onu sımsıkı sarıyorsun tüm sokak hayranlıkla bakakalıyor; ne güzel bir baba…
Hayallerinde bu kadının, sanırım bütün sokakların tarihinde, baba kelimesi bu adama yakışmıştı.
Alice
